Tırnak Yeme

Tırnak yeme alışkanlığına çoğunlukla 3-4 yaşlarından önce başlamaz. (Çok ender olarak 5 aylık gibi erken bir dönemde görülebilir). Çocukların %33 de tırnak yeme davranışı görülür. Bu oran erken ergenlik çağına kadar sürer.

Bu oran erken ergenlik çağına kadar sürer. Ergenlik çağında tırnak yiyen çocukların sayısı %40-45’e yükselir. Yani ergenlik çağına doğru çocukların hemen hemen yarısı tırnak yeme davranışı gösterir. Bunun nedeni gençlerin çevreden onay görmemeleri olarak değerlendirilir. Ayrıca tırnak yiyen çocukların ailelerinin çoğunda tırnak yiyenlere rastlanmaktadır. Bunun içinde tırnak yemenin bir taklit olduğu ve büyükleri taklit etmek suretiyle öğrenildiği ileri sürülmektedir. Ergenlik çağında sosyal onay görenlerin çoğu bu davranışı terketmektedir.

Tırnak yemek bazen ayak parmaklarını ısırmakla ve ayak tırnaklarını el parmaklarıyla yakalama ile ilişkili görülmektedir. Ayak parmağı tırnağının yenilmesi ve ısırılması hemen hemen sadece kızlarda görülmektedir.

Ruhsal gerilim, sıkıntı veya saldırganlık duygularının açığa vurulmadığı durumlarda, çocuğun kendi kendine yönelik saldırganlık dürtüsünün bir belirtisi kabul edilir. Huzursuz çocuklarda sıklıkla rastlanır. Tırnak yeme, daha çok sinirli çocuklarda ve dişlerin çıkmaya başladığı dönemlerde görülmektedir. 7-8 ve daha ileri yaşlarda da görülebilen tırnak yeme, özellikle çocukların ellerinde herhangi bir iş ya da oyunla uğraşmadığı zamanlara görülmektedir. Bu hal çocuklarda genelde uyku bozuklukları ve hareket huzursuzluğu ile beraber bulunur. Çocuk bu yoldan iç huzursuzluğunu bastırmaya çalışır. Aşırı bastırıcı bir ana-baba veya sert bir öğretmenin etkisinde kalan çocuklarda daha sık rastlanır. Saklı kalmış bir saldırganlığı yansıttığı kabul edilir. Daha çok, kendini suçlayan ve öfkesi içine dönük kişilik yapılarında görüldüğü söylenir.

Tırnak Yeme Davranışının Nedenleri

Bu davranışın altında yatan sebepler parmak emmede olduğu gibi çoğunlukla psikolojik sorunlardır.

Alışkanlık daha çok baskı altına alınmış heyecanların ilgilendiği durumlarla olup, çocuk bunun arzu edilmeyen bir davranış ve alışkanlık olduğunu anlayınca kökleşmekte olduğu görülmektedir.

Tırnak yeme bir güvensizlik belirtisi olarak kabul edilir. Aile içinde aşırı baskılı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, çocuğun sürekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskançlık, yeterli ilgi ve sevgi görememe sıkıntı ve gerginlik başlıca nedenlerdir.

Anne babanın yaşantısı da önemli bir etkendir. Anne baba arasındaki iletişim sorunları, anne babanın aşırı kaygılı olması ve çocuğu aşırı derecede koruyup kollaması, anne babanın çocuklar arasında ayrım yapması çocukların birbirleriyle olan ilişkilerinde ve çocuklarda duygusal sorunlara neden olabilmektedir

Tırnak yeme taklit yoluyla da başlayan bir davranıştır. Ailede ya da yakın çevrede erhangi bir bireyin tırnak yeme davranışı göstermesi doğal olarak çocuğun ilgisini çekecektir. Ayrıca tırnak yeme davranışı olaylara bağlı olarak gelişebilmektedir. Çocuğu tedirgin eden herhangi bir olay veya çevrede onun için hoşnutsuzluk yaratacak herhangi bir durum bu davranışı göstermesine yol açar.

Aile içinde çocuğa karşı aşırı baskıcı ve otoriter bir tutum sergilenmesi, çocuğun sürekli olarak azarlanması, eleştirilmesi, yetersiz ilgi ve sevgi, sıkıntılar ve gerginlikler tırnak yeme davranışına neden olan başlıca etkenler arasında sayılabilir

Tırnak yeme davranışı, parmak emmede olduğu gibi, duygusal sorunlardan kaynaklanmaktadır ve söz konusu gerilimleri azaltmaya yöneliktir.

Ailelere Öneriler

3-4 yaşlarına kadar bu davranışın anne baba tarafından görmezlikten gelinmesi gerekmektedir. Daha sonra bu davranış devam ederse;
Çocuğun gerginlik ve hoşnutsuzluk nedenleri iyice araştırılmalıdır.
Çocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek gibi zorlayıcı yöntemlerin uygulanması oldukça yaralayıcı olmaktadır. Hatta çok daha ağır duygusal problemlerin çıkmasına neden olabilir.
Çocukları korku ve kaygı yaratacak durumlardan uzak tutmak gerekir.
Çocukların ilgisi başka yöne çekilebilir. Bir şey izlerken ya da dinlerken onun çiğneyecek bir şeyle meşgul etmek, tırnak yemenin yerine gelecek bir etkinlik olabilir.
Çocuk bu davranıştan vazgeçmesi için zorlanmamalıdır. Zorlama, davranışı şiddetlendirebilir.
DOÇ. DR. ADNAN ÇOBAN
PSİKİYATRİST-PSİKOTERAPİST

Parmak Emme hakkında bilgi almak isterseniz eğer ki; İlgili linke tıklayabilirsiniz.